İletişim, bir mesajın bir kişi veya grup tarafından diğer kişi veya gruplara aktarılması sürecidir. İletişim, bir dizi öğeden oluşur ve bu öğeler, iletişimin etkili bir şekilde gerçekleşmesini sağlar. İletişimin temel öğeleri şunlardır:
- İletici (Gönderen): İletişimi başlatan ve mesajı ileten kişi veya grup. İletici, iletişimin kaynağıdır ve mesajın doğru ve anlaşılır bir şekilde iletilmesinden sorumludur.
- Alıcı (Alıcı): İletişim mesajını alan ve anlamlandırmaya çalışan kişi veya grup. Alıcı, mesajı doğru bir şekilde anlamak ve yorumlamak için dikkatli bir şekilde dinlemek veya okumak sorumluluğundadır.
- Mesaj: İletici tarafından iletilen bilgi, düşünce, duygu veya istektir. Mesaj, kelimeler, semboller, yazı, resimler, jestler ve beden dili gibi çeşitli iletişim araçlarıyla aktarılabilir.
- Kanal: Mesajın iletişimde kullanılan aracıdır. Sesli kanallar (sözlü konuşma), yazılı kanallar (kitaplar, e-postalar), görsel kanallar (resimler, grafikler) ve dokunsal kanallar (el sıkışma, dokunma) gibi farklı iletişim kanalları bulunur.
- Geri Bildirim: Alıcının, mesajı anladığını ve anlamadığını belirttiği geri dönüşlerdir. Geri bildirim, iletişimin etkili ve anlaşılır bir şekilde gerçekleşmesini sağlar.
- Kodlama ve Çözümleme: İletici, mesajı alıcıya iletirken, mesajı anlaşılabilir bir dil veya sembollerle kodlar. Alıcı, kodlanmış mesajı çözümleyerek anlamlandırır.
- Bağlam: İletişimin yapıldığı ortam ve zaman dilimidir. Bağlam, iletişimdeki mesajın doğru bir şekilde anlaşılması için önemlidir.
- Gürültü: İletişim sürecinde olumsuz etki yaratan ve mesajın anlaşılmasını veya iletilmesini zorlaştıran herhangi bir engel veya bozucu unsurdur. Gürültü, fiziksel gürültü (ses, radyo frekansları) veya psikolojik gürültü (dikkat dağıtıcı düşünceler) şeklinde olabilir.
Bu öğeler, etkili iletişim sürecinin gerçekleşmesini sağlamak için birbiriyle etkileşim halindedir. İletişimde her öğenin önemi vardır ve bu öğelerin doğru bir şekilde kullanılması, iletişimin etkili ve anlamlı olmasını sağlar.