“En iyi” ifadesi sübjektif bir değerlendirmeyi içerir; fakat çizgi roman dünyasında, genel bir konsensüsle belirli eserler zaman içinde “klasik” veya “başyapıt” olarak kabul edilmiştir. İşte tarihsel olarak en iyi olarak kabul edilen bazı çizgi romanlar:
- “Watchmen” – Alan Moore ve Dave Gibbons: Süper kahraman mitolojisini yeniden değerlendiren bu çizgi roman, hem karakter derinliği hem de anlatım teknikleriyle öne çıkar.
- “The Dark Knight Returns” – Frank Miller: Batman’in yaşlandığı bir dönemde geri dönüşünü anlatır ve karakterin psikolojik yönleri üzerine derinlemesine eğilir.
- “Maus” – Art Spiegelman: Spiegelman’ın babasının Holokost’ta yaşadıklarını fareler ve kediler üzerinden anlattığı bu eser, bir çizgi romanın edebi bir başyapıta dönüşebileceğinin kanıtıdır.
- “Sandman” – Neil Gaiman: Bu epik seride, Rüya Efendisi Morpheus ve ailesinin hikâyeleri anlatılır. Mitoloji, tarih ve fantezi unsurlarını bir araya getirir.
- “V for Vendetta” – Alan Moore ve David Lloyd: Totaliter bir İngiliz hükümetine karşı mücadele eden anarşist bir kahramanın hikâyesini anlatır.
- “Saga” – Brian K. Vaughan ve Fiona Staples: Bilimkurgu ve fantezi öğelerini bir araya getiren bu seride, farklı ırklardan gelen iki sevgilinin galaksi çapında yaşadığı maceralar konu alınır.
- “Black Hole” – Charles Burns: Gençler arasında yayılan garip bir hastalığı konu alan bu eser, ergenliğin zorluklarını ve dışlanma temalarını ele alır.
- “From Hell” – Alan Moore ve Eddie Campbell: Jack the Ripper olaylarını detaylı bir şekilde inceleyen bu eser, dönemin Londra’sını canlandırır.
- “Blankets” – Craig Thompson: Thompson’un otobiyografik eseri, din, aile, ilk aşk ve yetişkinliğe geçiş temalarını ele alır.
- “Persepolis” – Marjane Satrapi: İran Devrimi sırasında büyüyen bir kızın gözünden olayları anlatan otobiyografik bir eser.
Bu liste, birçok kişi ve eleştirmenin ortak kanaatiyle oluşturulmuş olsa da, çizgi romanın “en iyisi” kişisel zevklere göre değişebilir. Önemli olan, ilginizi çeken temaları ve hikâyeleri keşfetmektir.
