Han Hanedanlığı, Çin tarihindeki en uzun süre hüküm süren hanedanlıklardan biridir ve Çin İmparatorluğu’nun temelini atmıştır. Han Hanedanlığı, M.Ö. 206 yılında Çin’de kurulmuş ve M.S. 220 yılına kadar varlığını sürdürmüştür. Han Hanedanlığı, Batı Han (Xi Han) ve Doğu Han (Dong Han) olmak üzere iki ayrı döneme ayrılır.
- Batı Han (Xi Han, M.Ö. 206 – M.S. 9): Batı Han, İmparator Gaozu tarafından kurulan ve Batı Zhou’nun yerine geçen dönemi temsil eder. Bu dönemde, Çin, Batı Han’ın kurucusu olan İmparator Gaozu tarafından birleştirildi. Batı Han dönemi, genellikle Han Gaozu ve İmparator Wu’nun reformları, İpek Yolu’nun açılması, Konfüçyüsçülüğün yeniden canlanması ve bürokratik düzenlemeleri ile tanınır.
- Doğu Han (Dong Han, M.S. 25 – M.S. 220): Batı Han’ın sona ermesiyle başlayan Doğu Han dönemi, Çin İmparatorluğu’nun büyüdüğü ve geliştiği bir dönemi temsil eder. Bu dönemde, Han Hanedanlığı, Doğu Han olarak bilinen yeni bir başkent olan Luoyang’a taşındı. Bu dönemde Çin, bilim, teknoloji, sanat ve kültürde büyük ilerlemeler kaydetti. Aynı zamanda, Doğu Han dönemi, saray entrikaları, toprak reformları ve iç çatışmalarla da karakterize edildi.
Han Hanedanlığı dönemi, Çin tarihindeki altın çağlardan biri olarak kabul edilir. Bu dönemde, Çin, büyük bir imparatorluk haline geldi, ekonomi ve ticaret canlandı, bilim ve sanat büyük ilerlemeler kaydetti, Konfüçyüsçülük resmi ideoloji haline geldi ve bürokratik sistem gelişti.
Ancak Han Hanedanlığı da zaman içinde çeşitli içsel ve dışsal sorunlarla karşı karşıya kaldı. Bu sorunlar, sonunda Han Hanedanlığı’nın zayıflamasına ve çökmesine yol açtı. M.S. 220’de, Han Hanedanlığı’nın sona ermesiyle Çin’de Üç Krallık Dönemi adı verilen dönem başladı ve Çin, farklı krallıkların kontrolünde bölünmüş bir şekilde uzun bir iç savaş dönemine girdi.
